Deze tranen zijn voor jullie
Ze roepen, ze straffen
Ze denken dat ik niets doe,
Dat ik maar een lastige puber ben
Jullie zijn zo egoistisch
Jullie zijn niet de enigen hier
Denken jullie dat ik na het geroep
En het gestraf nog in jullie armen
storm en de perfecte dochter speel?
Ik huil mij verdomme in slaap voor jullie
En het kan je niet schelen,
je wil het niet zien.
Ik kan jullie niet haten,
maar jullie kwetsen me wel
Liefste ouders,
Deze tranen zijn voor jullie...
Reacties op dit gedicht
| Lieferdd: | Zondag, april 01, 2007 20:56 |
| Mooi beschreven.. k kan me er wel in herkennen, mijn vader zit in een depressie.. maar geloof me meid, het heeft moeilijke momenten.. maar op een dag zullen ze inzien dat je ook niet perfect hoeft te zijn, ze zullen je accepteren zoals je bent.. liefhebben om wie je bent.. xx |
|
| Paiin_*: | Maandag, maart 19, 2007 21:08 |
| Herkenbaar.. voel me gewoon niks. ik weet niet meer wat ik moet doen echt niet. ik voelde me als een geest, ik dacht dat ik geen reacties kreeg, maar dat kreeg ik wel.. sorry.. |
|
| **irmani**: | Maandag, maart 19, 2007 20:24 |
| Mss heeft Windwhisper wel gelijk.. maar het blijft natuurlijk vervelend :). Praat er echt met hen over meis, als je wil dat dit stopt. hvuu! | |
| xUnkissed: | Maandag, maart 19, 2007 18:18 |
| Praat met hen! Sterkte !! Liefs, knuff Catharina |
|
| Windwhisper: | Maandag, maart 19, 2007 11:31 |
| Ach weet je, ook dit gaat over, wij ouders maken fouten, al willen we het beste voor onze kinderen er blijven altijd generatieconflicten die hadden wij zelf vroeger ook en later zul je ontdekken jij ook weer, met jongeren, je groeit groter krijgt een eigen wil en die kan botsen, je bent nog onbezonnen, geloof maar ze houden van je liefs Cobie |
|
| EveryTearTellsAStory: | Maandag, maart 19, 2007 11:31 |
| mooi | |
| sunset: | Maandag, maart 19, 2007 09:40 |
| Tja, er waren, zijn en blijven altijd de eeuwige generatieconflicten. Mijn ervaring is, zelfs mijn persoonlijke, dat zelden het gevoelde in je jeugdige opstandigheid de afspiegeling is van het werkelijke. Pas wanneer je dat kunt, wilt en durft in te zien, en natuurlijk ook je eigen fouten durft erkennen, kun je warm en op een goede mannier met elkaar omgaan. Ouders zowel als pubers. Liefs en succes, sunset |
|
| Ton Rijkers: | Maandag, maart 19, 2007 09:30 |
| Lief vlindertje, Momenteel zit je in een heel moelijke periode van je leven. Onzekerheid en eenzaamheid dringen zich aan je op..mede door allerlei lichameljke veranderingen. Gun je zelf wat tijd, meid en probeer een beetje blij te worden..want dan ben jij degene die aan je ouders laat zien..dat je niet zomaar een puber bent..maar gewoon..een heel lief meisje. Laat jij het hen maar zien..je kunt het.. Groetjes, Ton |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Butterfly_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||