Hij sloot zijn ogen en ondermijnde de pijn,
Van degene die voor hem "het allerbelangrijkste zijn".
Verdwaald in een cirkel,
Gaf hij zich over aan zijn eigen verdriet,
Vocht voor zichzelf en meer zag hij niet.
Hij leefde in een wereld van fake en waan,
Gevuld met illusies over zijn eigen bestaan.
En overtuigd hield hij zich vast aan de gedachte.
Dat de pijn van zijn kinderen vanzelf wel over zou gaan .