punk wannabe (a.k.a. pixie): | Donderdag, oktober 19, 2000 15:07 |
ik heb ook een klasgenoot aan drugs verloren. pijn en machteloosheid en woede overheersen, verdwijnen na een tijdje en laten leegte achter. je hebt het idee dat je hem gewoon ziet lopen, wil hallo zeggen, maar herinnert je opeens dat ie er niet meer is... hij was geen goeie vriend ofzo, maar verlies doet pijn, vooral als iemand pas 16 is, nog zo jong en onschuldig, maar toch ook schuldig aan zijn eigen dood. drugs zijn moordenaars... wiet en hasj kunnen nog wel af en toe, maar ga alsjeblieft noo | |
wil: | Vrijdag, september 22, 2000 21:45 |
Lieve Sarah, kijk naar het gedicht mijn beste vriend en zie hoe mensen lijden. Door drugs en eigenwaan of soms alleen door zware tijden. Ik leef en jij. Wij samen leven nog, maar met herinneringen aan het lot dat mensen nooit alleen hetleven moeten leven, maar samen sterk moeten zijn. Ook in de tijd dat pijn geleden wordt. Liefs wil |
|
Auteur: Sara Dockx | ||
Gecontroleerd door: The Slayer | ||
Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
Thema's: |