En God schiep de kater
Het liefst ligt hij op z'n rug
voorpoten koddig opgetrokken
soms zijn ogen ermee luikend
alle sores buiten sluitend.
De bolronde buik gekeerd
naar de verwarmingsspijlen
de achterpoten lui languit
de staart kuis ertussen.
In knorrend gespin
valt de bek iets open
tipt het ruwe tongetje
tussen gewapende tanden.
De snorharen wijd
in zwijm van genot
tantaliserende zinnen
tikken trillingen.
De neus nat en koel
snuift de uiterste geur
van zelfgenoegzaamheid
de walm van welzijn.
De oren in waakstand
voor geluiden die duiden
op te vullen voederbakjes
en te bespringen poesjes.
voorpoten koddig opgetrokken
soms zijn ogen ermee luikend
alle sores buiten sluitend.
De bolronde buik gekeerd
naar de verwarmingsspijlen
de achterpoten lui languit
de staart kuis ertussen.
In knorrend gespin
valt de bek iets open
tipt het ruwe tongetje
tussen gewapende tanden.
De snorharen wijd
in zwijm van genot
tantaliserende zinnen
tikken trillingen.
De neus nat en koel
snuift de uiterste geur
van zelfgenoegzaamheid
de walm van welzijn.
De oren in waakstand
voor geluiden die duiden
op te vullen voederbakjes
en te bespringen poesjes.
Reacties op dit gedicht
| Anton van Amerongen: | Maandag, maart 19, 2007 23:34 |
| Natuurlijk mag er ook een poes bij... Bedankt voor het reageren, Sonja. Groeten, Anton |
|
| De kleine Vos: | Maandag, maart 19, 2007 23:24 |
| Mag ik er ook een poes bij? groetjes Sonja |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||