Lisa is een meisje die haar vader al een tijdje kent.
En beetje negatief af en toe maar agh ze raakt er aan gewend.

Vroeger toen zij klein was wou zij met hem spelen.
Maar nu hij en zij ouder worden begint zij zich aan hem te vervelen.

Soms was papa verdrietig en moest hij zijn hartje even uiten.
Lisa ging dan luisteren want haar oren kon ze immers niet afsluiten.

Maar als Lisa naar bedje moest en laat te slapen lag.
Hoorde zij zinnen en woordjes in huis die zij niet zeggen mag.

Zij hoorde de deuren slaan en af en toe een bordje breken.
Papa’s vriendin schreeuwde dan “ik kan je wel dood steken”

En als Lisa dan niet meer slapen kon stond papa’s vriendin naast haar bed.
Dan moest Lisa met haar mee en werd zij in een ander huis in een ander bedje gelegd.

Hier is het veilig Lisa hier is jou boze papa niet.
Maar Lisa was klein en kon niet slapen want zij vergat de stemmen en beelden maar niet.

Elke keer zag Lisa een nieuwe vrouw in haar huis lopen.
Sommige waren zo lief dat ze mooie spulletje voor haar gingen kopen.

Maar als dan s’avonds Lisa de scherven weer hoorden kon zij niets anders dan in de gang blijven staan.
En daar dan voor een heel tijdje haar kleine traantjes laten gaan.

Nu papa weer wat ouder is en Lisa ook een beetje groot.
Voelt zij zich verdrietig, eenzaam en door haar eigen vader verstoot.

Papa vertelde al zijn verdrietjes aan Lisa terwijl zij eigenlijk niets horen wou.
Maar nooit dat papa vroeger en nu naar het stemmetje van Lisa luisteren zou.