Schreeuw maar zo hard als je kan!
Maar niemand zal je kunnen horen...
Doe het nog eens harder dan!
Of geef je het nu op...
en heb je daarmee dan eindelijk verloren?

Zie je ze staan?
Hoor je ze praten?

Je kan er niet meer van weg gaan!
En met rust zullen ze je niet gaan laten...

Je hoort ze huilen, kreunen en fluisteren...
In je ooghoeken zitten ze voor altijd verstopt!

Felle lichten wat in jouw innerlijke werkelijkheid
langzaam verduisteren.
En je voelt dat jouw hart steeds wat sneller klopt..

Zoveel stemmen wat je niet verstaat,
alsnog blijf je geconsentreert naar ze luisteren.

Niemand wat je kan horen.
Gedwongen zal je weer moeten wachten.
Wachten tot de angsten weer verzachten.

Hoor je die, die wat daar net weer lachten???
Ga slapen!
Want het is enkel maar je eigen gedachten