Een wolk....

U stuurde een wolk,
naar dat klagende volk,
een wolk wat hun leidde;
Omdat U hen bevrijdde!!!

U gaf hun het brood,
`t viel zo in hun schoot,
nooit waren ze tevreden.
wijl ze zo zwaar hadden geleden....

Water sloeg Mozes spontaan uit een rots,
wat een vertrouwen, had deze man Gods,
Israël daarentegen twijfelt zo vaak,
nimmer vertrouwend, klaagt het maar raak

Mozes spleet de zee daar in twee,
Egyptenaren, verdronken in het diepst van de zee,
Israël mocht weten: We zijn veilig geleidt door Zijn hand,
ze hebben `t aanschouwd, daar op dat strand..

Zo zijn wij ook, wij zeuren en vragen.
lopen ook voortdurend te klagen,
mopperen bij alles wat geschiedt,
dat alles geleidt wordt, zien we dan niet...

We bidden dan wel,. maar vergeten het danken.
we lezen de noten, maar horen geen klanken,
altijd egoïstisch van karakter of natuur,
nooit iets goedkoop, altijd maar duur...

Geen haar zijn wij beter dan het volk Israël;
Weten wel hoe het hoort, maar vergeten zo snel
ook wij moeten vertrouwen, daar waar Hij ons leidt,
immers wij zijn gelijk Israël, uit duisternis bevrijdt...

John