Smeekte er dan iemand voor jou?
Ging er voor jou iemand door het vuur?
Wachtte er voor jou iemand uren lang in de regen en in de kou?

Zag iemand jouw in het verdriet verdrinken achter die muur?
Was er dan iemand die jou tot de dood jullie zou scheiden in het leven wou?

Dus vraag je toch nog eens af:
“Smeekte er dan iemand voor jou?”
“huilde er iemand voor jou elke dag en nacht?”

Vertelde iemand jou elke dag de woorden :
"Omdat ik zoveel van je hou!"
“Waren er voor jou woorden wat je traan toen had getroost of verzacht?“
“En was er voor jou iemand die 4 jaar lang met zoveel pijn had gewacht?”

Wat ben je nu dan nog aan het doen?
Hoelang blijf je nog achter hem aan rennen....

je houd je vast aan de tijd van toen...
Je hebt de waarheid toch ondertussen wel leren kennen.
Steeds opnieuw liegt hij jouw een nieuwe zoen..
En terwijl je weet dat hij die niet meent,
blijf je alsnog langs die weet heen rennen.

Het is over,
afgelopen,
het is voorbij!

Waarom lukt het je nog steeds niet daaraan te wennen?
Waarom voelt de vrijheid niet meer zoals vrij?

En waarom geef je niks meer om het leven?
Waarom blijf je weg duiken in de drugs?
Is het misschien,
omdat er niemand meer over is die nog om je doet geven?

Maar wat wil je dan?
Wil je het echt zo verder door laten gaan?
Ik ben benieuwt,
benieuwt hoelang je het nog kan!
Hoelang duurt het nog voordat het leven is gedaan?
Want ver weg zal de dood niet meer zijn.

Er zullen van je naam nog maar wat woorden op papier blijven staan.
De woorden van al je pijn.

maar voor het allemaal is afgelopen,
vraag je dan eens af:
"Smeekte er dan iemand voor jou"
“Ging er iemand voor jou huilend en smekend naar zijn graf?”

Vraag het je eens af!