Afgewezen
Afgewezen worden door je eigen pa,
Denk daar maar is over na.
Niet willen weten wat je doet of denkt,
Een pa die je niet eens wat liefde schenkt.
Zich alleen interesseren hoe het met hem gaat,
En niet eens inzien hoe het z'n dochter schaadt.
Zich niet inzien, al die pijn en verdriet,
Terwijl hij al had moeten zien, wat iedereen ziet.
Dat z'n dochter om hem geeft,
En dat hij ondertussen z'n egoïstische leventje verder leeft.
Dat zij elke dag achter een masker moet schuilen,
En niet eens zijn schouder heeft om op uit te huilen.
Maar papa, nu hoeft het van mij niet meer,
Want je laat me toch maar zakken, keer op keer...
Denk daar maar is over na.
Niet willen weten wat je doet of denkt,
Een pa die je niet eens wat liefde schenkt.
Zich alleen interesseren hoe het met hem gaat,
En niet eens inzien hoe het z'n dochter schaadt.
Zich niet inzien, al die pijn en verdriet,
Terwijl hij al had moeten zien, wat iedereen ziet.
Dat z'n dochter om hem geeft,
En dat hij ondertussen z'n egoïstische leventje verder leeft.
Dat zij elke dag achter een masker moet schuilen,
En niet eens zijn schouder heeft om op uit te huilen.
Maar papa, nu hoeft het van mij niet meer,
Want je laat me toch maar zakken, keer op keer...
Reacties op dit gedicht
| @Ilse@: | Zondag, februari 03, 2002 21:00 |
| Ik weet hoe het is, steeds maar weer af worden gewezen door iemand van wie je houd, ik wens je heel veel sterkte, al je wilt praten, mail me dan: ilse_hammink@hotmail.com Ik sta voor je klaar als je het wilt Grtz Ilse |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Maximeee | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||