zo ver weg maar toch zo dichtbij. o
Opa ik kan het niet geloven
dat u nu echt ergens bent daar boven
over me wang rolt een traan
je bent nu dus voorgoed weg gegaan
nu zal u nooit meer bij ons zijn
dat doet me erg veel pijn
vooral omdat u ineens bent weg gegaan
nu zult u nooit meer naast ons staan
zo groot gevoel van gemis
herinneringen over u is alles wat er eigelijk nog is
Opa zal ik herinneren als de grappen maker
grapjes maken dat deed opa wel vaker
Altijd met ze alle lachen moesten we toen
Ook vaak met ze alle samen een spelletje doen
Opa fietste ook graag overal heen
het maakte niet met ze alle of alleen
jaren lang heeft opa naast ons gestaan
nu is opa weg gegaan
Opa ik wilde u dit nog laten weten
we zullen u nooit vergeten!
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, maart 22, 2007 18:34 |
| Droef verlangend verwoord. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
| N.d.G: | Donderdag, maart 22, 2007 17:06 |
| gecondoleerd x | |
| angel_meisje: | Donderdag, maart 22, 2007 17:05 |
| weetje? je opa is in je hart en daar zal hij vast en zeker een engeltje zijn =)die je helpt bij verdriet en problemen en die er altijd voor je zal zijn zo denk ik ook over mijn broerjte je tranen zullen drogen en je leert er mee omte gaan missen zal je je opa altijd maar als hij in je hart zit zal je hem nooit en nooit vergeten sterkte |
|
| xUnkissed: | Donderdag, maart 22, 2007 16:11 |
| Tranen krijg ik er van in mijn ogen, zelf ben ik heel heel bang om mijn eigen oma kwijt te raken :( Knuff,, liefs Catharina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Girlnextdoor!; | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||