Wegwijspaddestoel
de avond duurde lang
straatverlichtig bleef uit
voelde me vreemd
was even erg bang
er hing een bepaalde sfeer
het was zo stil en kil
liep alleen door de straat weer
probeerde mezelf op te warmen
maar kon het niet winnen van de kou
dus bleef ik maar schreeuwen
in de hoop dat je me horen zou
geen enkele boerderij was verlicht
iedereen was al aan het dromen
degene die met het licht uit nog wakker waren
dachten vast die schreeuwende jongen
hoort in het gesticht
ben even gaan zitten op zo een wegwijspaddestoel
en bedacht even voor een moment
begrepen die mensen maar even hoe ik me voel
Reacties op dit gedicht
| »»Mloes««: | Zondag, maart 25, 2007 16:21 |
| heel erg moooi gescherven,, sterkte meid(L) -xxx-jess mloes |
|
| mobar: | Vrijdag, maart 23, 2007 01:19 |
| Ik vind het wel mooi geschreven, ondanks dat het ook heel droevig is en ik wel begrijp dat het geen prettig gevoel is. | |
| Fata Morgana: | Vrijdag, maart 23, 2007 01:11 |
| Nou vast wel, je bent de weg kwijt en vind die niet op een wegwijspaddestoel, krijg je geheid een kouwe kont... enne dat is helemaal niet gezond.... ga gewoon naar binnen en vergeet het vergeefs beminnen... trouwens het is niet mooi geschreven, het is schrijnend beleven.... en diegenen die jou de weg willen wijzen zijn zelf de weg kwijt.... wees eens minder een lekkend vergiet blijf niet soppen in je vedriet, tante Fata geeft een dweiltje... en droge kus | |
| mobar: | Vrijdag, maart 23, 2007 00:49 |
| Mooi geschreven, groetjes Mobar. |
|
| lonely 1: | Vrijdag, maart 23, 2007 00:37 |
| er zijn echt wel mensen die je begrijpen, ik doe het zeker, liefs, en welterustenknuffel, hilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||