Zonnelief
Ze kusten het zwarte haar glanzend
dat soms los, soms vastgebonden
tegen het ronde hoofdje aanlag
Zij kusten de slanke ledematen bruin
tot aan de elleboog omwonden met armbanden
deden haar enkelbellen schitteren
Ze kusten het rode kleed, die het kleine
lijfje tot onder de armen omhulde
zo vurig dat er lichtjes over zweefden
Wie neemt wie mee, drinkt zij het licht
of laat de zon zich alleen aan haar zo zien
staat zij hem toe te spelen om haar heen?
dat soms los, soms vastgebonden
tegen het ronde hoofdje aanlag
Zij kusten de slanke ledematen bruin
tot aan de elleboog omwonden met armbanden
deden haar enkelbellen schitteren
Ze kusten het rode kleed, die het kleine
lijfje tot onder de armen omhulde
zo vurig dat er lichtjes over zweefden
Wie neemt wie mee, drinkt zij het licht
of laat de zon zich alleen aan haar zo zien
staat zij hem toe te spelen om haar heen?
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Vrijdag, maart 23, 2007 15:20 |
| deze is speciaal mooi ik zie het voor me beeldend weergegeven groetekes |
|
| Roland Hainje: | Vrijdag, maart 23, 2007 14:38 |
| prachtig gedicht! je nam me mee.. groetjes, Ro |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||