daar loop ik dan , in de straat
alleen, niemand om me heen
geen vrienden, geen familie , GEEN
had ik maar een maat!

alleen door die grote straat
niemand kijkt om, wat ik ook doe
altijd zo'n gedoe
iedereen die stil is, iedereen die me laat

dan zeg ik iets, maar niemand die me hoort
iets doen? dat heeft geen nut
daar loop ik dan, langs die grote diepe put
angstig kijk ik naar beneden en zeg: hier is iemand vermoord

gillend en rennend ren ik op de weg
op zoek naar mijn huis en ouders en zus
ik kom thuis en geef ze een kus
gelukkig, eindelijk deze keer geen pech..

Gelukkig het was maar een drOom