Donkere donderdag
De donder zag me en ging gillen
Een zonde lachte en ze dacht
Dat wat die donderdag gebeurde
Mijn in onwel heeft gebracht
Dat gedraai om wenteldeuren
en dat getreuzel op de trap
De donders dachten dat ik treurde,
maar wat een wonderdag was dat
De zon die daar aan mij voorbij ging
de wind die schuurde rond mijn kin
en de aarde die voor mij niet week
gaven mij alleen maar levenszin
Donder in mijn achterhoede
Donder in mijn linkerflank
De deuren gingen niet meer open
Ik kreeg die donderdag geen spijt
Pas toen de donder wat ging liggen
En de dag teneinde kwam
Toen de uren verder gingen
Toen kwam daar mijn vrije dag
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Dinsdag, december 07, 2010 09:29 |
| ben even in je gedichten gaan neuzen, tjonge je kunt goed schrijven hoor, met veel gevoel er in lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cest moi: Bob | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||