Mijn keel word dicht geknepen
Alsof alle lucht om mij heen verdwijnt
Enkel omdat ze je naam noemen
In gedachten zie ik je al weer zitten
Dichtbij mij, je raakt mijn lichaam aan
Mijn nagels op mijn armen vast geketend
Maar zelfs dat kan me niet bevrijden
Niet bevrijden van de angst in mij
Het liefst verdwijn ik van de aardbodem
Weg van alle mensen, even alleen
Zodat ik nooit meer in de ogen hoef te kijken
Van al die mensen, maar bovenal in die van jou
Je hebt veel bij me los gemaakt
Al zal je zelf nooit beseffen waarom...