Tijdloos levend
We verspillen onze tijd met mijmeren
het is voorbij, - en ineens toch niet
weemoed lijkt zich te verliezen
de stem van ons hart spreekt
herinneringen terug, vol kleur
meer beeldend dan toen
Onze handen vinden elkaar als vanzelf
verstrengelen innig op jouw schoot
rustplaats voor onrustige vingers
die willen strelen, proeven
of ze het lichaam herkennen
waarin wij ons verschuilen
verstrengelen innig op jouw schoot
rustplaats voor onrustige vingers
die willen strelen, proeven
of ze het lichaam herkennen
waarin wij ons verschuilen
-alsof (n)iets ooit is veranderd..
Reacties op dit gedicht
| Renate-td-: | Zaterdag, april 21, 2007 02:11 |
| Op welk adres dan wel ? Ik mis ons schrijven weet je dat. | |
| sergev2005: | Maandag, april 16, 2007 23:07 |
| Euh Renate, niet meer op dit adres schrijven als je zou willen reageren, het bestaat niet meer ! | |
| sergev2005: | Maandag, april 16, 2007 22:56 |
| gelijk heb je , Renate. Mooi verwoord |
|
| Mathilde: | Zondag, maart 25, 2007 17:23 |
heerlijk! verlangend en teder... zo moet het zijn! ;) kus! |
|
| tulpje: | Zondag, maart 25, 2007 00:35 |
| mooi delend verwoord prachtig liefs en truste knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||