Paard van het verdriet
Ontneem me de kracht niet,
om alles opnieuw te zien.
Mijn paard weer te beklimmen,
en te ontmoeten wat ik verdien...
Vergeet nou de pijn niet,
die jij me hebt gegeven.
En laat me, alsjeblieft,
galopperen voor heel even...
Hoeven die hard de grond bestampen,
waar een stofwolk ontstaat; Geef me de tijd.
Laat me dan weer voelen,
hoe wind tranen van m'n wangen snijdt...
om alles opnieuw te zien.
Mijn paard weer te beklimmen,
en te ontmoeten wat ik verdien...
Vergeet nou de pijn niet,
die jij me hebt gegeven.
En laat me, alsjeblieft,
galopperen voor heel even...
Hoeven die hard de grond bestampen,
waar een stofwolk ontstaat; Geef me de tijd.
Laat me dan weer voelen,
hoe wind tranen van m'n wangen snijdt...
Reacties op dit gedicht
| schaapii : | Zondag, maart 25, 2007 16:14 |
| Super mooi geschreven.... Heel erg stilmakend.. Knuff,, Maaike |
|
| sweetmoonlight: | Zondag, maart 25, 2007 14:37 |
| rakend... dieprakend | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lora | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||