Verbaal geweld
Wat zijn mensen toch rare wezens,
ze kunnen je maken en breken
dat is mij in vroegere jaren
menigmaal gebleken.
Een mens is best gevoelig
voor complimenten of kritiek
vooral als die leugens bevatten
dat maakte mij dan ziek.
Dan kroop ik in mijn schulp
durfde geen confrontatie aan
terwijl ik toch zelf het beste wist
wat ik wel of niet had gedaan.
En als men mij complimenteerde
met het een of andere iets,
dan zei ik meestal, doe niet zo gek
dat is toch zeker niets.
Ik heb nu ik wat ouder ben
geleerd mijn mannetje te staan
kritiek en complimenten
pak ik nu gewoon maar aan.
En als men over mij,
onwaarheden verteld
dan gebruik ook ik
gewoon verbaal geweld.
Reacties op dit gedicht
| sleepless: | Zaterdag, februari 09, 2002 22:39 |
| Sterk van je, dat je stevig in je schoenen staat. Enneuh...je gedichten verdienen alvast geen kritiek, maar complimenten!!! Groetjes. (een trouwe lezer) |
|
| treurmenietje: | Maandag, februari 04, 2002 16:30 |
| Wat is dit toch herkenbaar!! En wat is het moeilijk om weerbaar te worden. Mooi verwoord hoor!! Cora |
|
| Jos Leus: | Maandag, februari 04, 2002 12:37 |
| Mooi geschreven alleen met het laatste ben ik het niet helemaal eens... "fight fire with fire..." tja... | |
| pramodah: | Maandag, februari 04, 2002 11:20 |
| gewoon negeren helpt anders ook wel want stilte is soms dodelijker dan verbaal geweld.............. liefs pramodah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Huting |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||