Wandelend door de natuur
Kijkend naar de bomen,
luisterend naar de wind.
Eindelijk weer klaar om te dromen,
niks wat mij hier aan bind.
Eindelijk geen verantwoordelijkheden meer,
alleen de rust van de natuur.
Starend naar een dwarrelende veer,
en luisterend naar het brandende vuur.
Dromend over de vlinders en vogels,
wensen dat ik net zo makkelijk kan vliegen.
Geen gevaar, geen rondvliegende kogels,
hierover hoef ik niet te liegen.
Het gevoel wat ik krijg in het bos,
of als ik langs de branding loop.
Kijkend door de ogen van een vos,
vervult mij weer met hoop.
Wandelend met de bescherming van de bloemen,
een gevoel van energie wat mij overspoelt.
Een bij wat naast mij vliegt te zoemen,
mijn hart warm en eerst onderkoelt.
Eindelijk weer even alleen,
even wat rust in mijn gedachten.
Geen problemen om mij heen,
dit is wat ik altijd wilde verwachten.
Reacties op dit gedicht
| Joyce-: | Zondag, maart 25, 2007 17:14 |
| Heerlijk, die lente. Nu hopen dat iedereen er zo over gaat denken, moet je eens opletten hoe vredig en gezellig het wordt. Helaas is dit een vaag verlangen, wat waarschijnlijk nooit uitkomt. Heel leuk geschreven, leest lekker! Liefs, Joyce |
|
