De laatste traan
Jou levensweg
Ging niet over rozen
Je werd gekwetst en gekrengd
Tot het diepst in je ziel vernederd
Rare beelden zijn het die je plagen
En steeds maar weer die enge dromen
Dromen over dood verdriet en verderf
Geesten en demonen
Ze blijven maar komen
Maar laat je niet klein krijgen
Sta terug en blijf vechten
Om al dat kwaad te verbannen
Je hebt die kracht
Ook al denk je vaak de emmer is vol
Nu loopt hij over
Dit is de laatste traan
Die ik vergiet
Alleen ben je niet
Want echt
Er is altijd wel iemand
Die jou helpt die laatste traan te vangen
Jou emmer zal niet overlopen
Ga er voor en er niet onderdoor
Hij die gisteren verloor is de winnaar van morgen
Christa
Reacties op dit gedicht
| diddo: | Maandag, februari 04, 2002 10:30 |
| Tja... hieraan kun je zien dat je me echt goed kent he!! thanks moekie!! ik hou heel veel van je!! een wereldvrouw..!! ja dat ben je zeker!! je eigenwijsje |
|
| 11je: | Maandag, februari 04, 2002 10:29 |
| mooi..tis maar goed dat emmers soms overlopen...geeft weer ruimte!ik vind je laatste zin super sterk ook liefs 11je |
|
| The Cowboy: | Maandag, februari 04, 2002 09:41 |
| Mooi, Pas op de plaats misschien, Opgeven is geen keuze.. Liefs, G. |
|
| Pieps: | Maandag, februari 04, 2002 07:27 |
| mooi gedichtje ... kan ze wel gebruiken dat vriendinnetje van mij... ;-) dikke knuff en heel veel liefs pieps |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||