mijn ogen
Ik schrijf dit met tranen in mijn ogen,
die mij nu zeker niet hebben bedrogen.
Ze zien een meisje die zich ongelukkig voelt,
en mijn ogen begrijpen wat zij bedoelt.
Ik zie haar 's morgens in haar eentje staan,
ze staat altijd achteraan.
Heel verdrietig staat ze daar,
maar ik durf niet naar haar.
Ik kijk haar aan,
zij kijkt mij aan.
Ik zie haar droevige blik,
waarvan ik heel erg schrik.
Ik zie in haar mijzelf,
die droevige blik.
Waarin ik zelf vaak stik,
waarom vraag ik me af...
Ik huil...
die mij nu zeker niet hebben bedrogen.
Ze zien een meisje die zich ongelukkig voelt,
en mijn ogen begrijpen wat zij bedoelt.
Ik zie haar 's morgens in haar eentje staan,
ze staat altijd achteraan.
Heel verdrietig staat ze daar,
maar ik durf niet naar haar.
Ik kijk haar aan,
zij kijkt mij aan.
Ik zie haar droevige blik,
waarvan ik heel erg schrik.
Ik zie in haar mijzelf,
die droevige blik.
Waarin ik zelf vaak stik,
waarom vraag ik me af...
Ik huil...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ***saar*** | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||