een puber
opstandig wilde ik zijn,
m,n respect was zwaar klein
voor niemand opzij
voor niks achteruit
dingen tegen de wet
mensen voor schut gezet
ruzie gemaakt,
veel van dat soort dingen..
maar uit eindelijk moet je toch bezinnen,
ik sta aan het begin van de pubertijd,
en nu al was ik het rechte pad kwijt
ik leef mee met mijn ouders,
want ook al ben ik nu braaf
elk moment kan ik opvuren...
'k ben benieuwd hoelang het dan weer zal duren........
want die puberteit,
ben ik nog LANG niet kwijt
m,n respect was zwaar klein
voor niemand opzij
voor niks achteruit
dingen tegen de wet
mensen voor schut gezet
ruzie gemaakt,
veel van dat soort dingen..
maar uit eindelijk moet je toch bezinnen,
ik sta aan het begin van de pubertijd,
en nu al was ik het rechte pad kwijt
ik leef mee met mijn ouders,
want ook al ben ik nu braaf
elk moment kan ik opvuren...
'k ben benieuwd hoelang het dan weer zal duren........
want die puberteit,
ben ik nog LANG niet kwijt
Reacties op dit gedicht
| 1_2_tree: | Maandag, december 17, 2007 23:05 |
| 4 woorden: Welkom Bij De Club | |
| Miss St: | Dinsdag, oktober 09, 2007 17:22 |
| Lang Leve Het Puber Zijn! =D | |
| lommert: | Maandag, oktober 08, 2007 20:42 |
| haha...sorry vvo mijn lach..dit is zo herkenbaar...dat onhandelbaar en tegen de draad zijn...ouders , ze zijn er niet voor niets...moet niet meer denken om nogmaals kinderen op te voeden in deze tijd...alhoewel;)...graag gelezen zekers liefs willem |
|
| River East: | Woensdag, juni 20, 2007 19:11 |
| Hee,, Mooi gedicht,, en zowaar:) Kusjes Nienke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: solo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||