De Overvolle Kruiwagen
De kruiwagen is overvol
je strompelt vooruit
het gewicht te zwaar
bovendien begint het te regenen.
Rechtop loop je
alsof men een plank
in je kleren heeft gestopt
maar je gezicht glimlacht.
Verbeten in jezelf
met een masker naar buiten
houdt je jezelf kranig
de last moet weg.
Een kind springt
op je kruiwagen
je kan niet meer praten
volhouden zal je.
De regen wordt storm
onweer en wind
laten je niet wijken
van de last die je draagt.
Sterk zal je zijn
sterk zal je blijven
niemand mag helpen
je kunt het alleen.
De straten
en je bospad
zijn zonder mensen
je ploetert wel alleen.
Je enige traan
die je niet kon beheersen
ontsnapt uit je oog
een teken van je hart.
Een bliksemflits
schiet door een wolk
een opening voor een zonnestraal
die je verlicht.
Een oude man
herkent je blik
maakt je los van je vracht
en neemt de kruiwagen mee.
De man strompelt niet
maar lacht zichtbaar
als hij verdwijnt
met de kruiwagen in de regen.
Elke last heeft gewicht
wie de wijsheid bezit
kent zijn krachten niet
en heeft geen last.
03-02-‘02/9:27
Reacties op dit gedicht
| The Cowboy: | Maandag, februari 04, 2002 11:34 |
| Mooi, Zeker die laatste zinnen... grts... G. |
|
| car: | Maandag, februari 04, 2002 10:39 |
| een gedicht met een zware lading.wat iets korter beter tot zijn recht zou komen denk ik... nou houd het met moeite mijn aandacht vast... en het zou toch jammer zijn als mensen niet tot aan die prachtige slotstrofe kwamen...... liefs car |
|
| free: | Maandag, februari 04, 2002 10:18 |
| Morge Angel..dit ging meteen door m'n hoofd toen k diet hierboven las.. "Een wijze kon zo open lachen zo ontwapenend hij had geen tanden meer des tijds" liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||