wie wij waren
je blaast zachtjes in mijn nek
ik hoor alles wat je hebt gezegd
ik hoor je woorden nog duizend keer op een dag
maar nog vaker hoor ik je mooie lach
ik proef je bittere tranen
als ik denk aan de tijd dat we nog samen waren
in mijn hoofd bestaan WIJ nog steeds
helaas niet meer in de werkelijkheid,tevergeefs
voor mij zal die WIJ nooit eindigen
diep in mij heb ik je opgesloten in veiligheid
zo maak je elke stap nog steeds met mij samen
en zijn WIJ nog steeds wie wij waren
ik hoor alles wat je hebt gezegd
ik hoor je woorden nog duizend keer op een dag
maar nog vaker hoor ik je mooie lach
ik proef je bittere tranen
als ik denk aan de tijd dat we nog samen waren
in mijn hoofd bestaan WIJ nog steeds
helaas niet meer in de werkelijkheid,tevergeefs
voor mij zal die WIJ nooit eindigen
diep in mij heb ik je opgesloten in veiligheid
zo maak je elke stap nog steeds met mij samen
en zijn WIJ nog steeds wie wij waren
Reacties op dit gedicht
| Joyce-: | Maandag, maart 26, 2007 17:17 |
| En blijf die gedachte vasthouden, maar geloof niet dat het ooit nog goed kan komen. Dan kan het uiteraard alleen maar meevallen. Heel veel sterkte en steun gewenst bij de verwerking, je kunt het! Liefs, Joyce |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marichella | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||