Regen
Ik trap mijn trappers rond
De grond onder mijn banden
Licht in het lamplicht zwart,
En druppels regen spetten tegen spaken
De regen druppelt door mijn haar
En plakt het vast,
zodat het als een zware last
mijn denken laat verschrompelen
De zure stank van kippenschuren
Vermengt zich met het hemelvocht
Dit bocht komt in mijn ogen
Zodat ik niet meer zie
Dan het hunkeren naar een douche
En zachte vrouwe armen
Die mij willen verwarmen
Als ik thuis gekomen ben.
Reacties op dit gedicht
| Peter van Tiel: | Zondag, april 01, 2007 00:54 |
| Eenzame fietser in de regen Jij kwam die avond niemand tegen je reed snel naar huis en vrouwtje was thuis die heeft jou vlug weer warm gekregen Slaap lekker, Peter. |
|
| Ssstephanie: | Maandag, maart 26, 2007 20:25 |
| WAUW Wat een mooi gedicht! Maar een nog mooiere gedachten.. Heerlijk om zo thuis te komen:) Liefs Stephanie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lampy | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||