De dalende lijn
Tijd heelt alle wonden, zegt men,
maar ik geloof het niet meer,
want nu ik een half jaar verder ben
doet het alleen maar méér zeer.
Steeds meer groeit de wetenschap
dat ik een zinloos leven leid
en dat ik bij iedere volgende stap
verder wegzak in de narigheid.
Ik wil 's morgens niet meer opstaan
want ik heb angst voor een nieuwe dag
waarin alleen nog méér ellende kan ontstaan
dan ik tot op heden al verdragen 'mag'.
Angst beheerst mijn dagen,
angst voor wat er nog komen moet.
Ik zal er waarschijnlijk nooit meer in slagen
een dag te beginnen vol goede moed.
Reacties op dit gedicht
| _Rose_: | Woensdag, mei 27, 2009 21:44 |
| je kan je gevoel mooi verwoorden, ik zet je bij mijn favourieten. (misschien leuk om te horen;)) Liefs. Ps: als ik teveel reacties stuur , even berichten dan minder ik het. |
|
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Dinsdag, juli 31, 2007 15:10 |
| Volhouden, Berin, altijd vol houden! Geef jezelf dagdromen waarin gebeurt wat jíj wilt en écht waar dat helpt. Een knuffel van Corry |
|
| rovago: | Donderdag, maart 29, 2007 14:09 |
| Ga er toch maar voor hoor. Liefs. Den bompa |
|
| sunset: | Dinsdag, maart 27, 2007 14:03 |
| Angst ... Altijd een stille sluipmoordenaar geweest al. Tonend delend verwoord en overgebracht. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Berin | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||