Het verkeert
Het verkeert (sonnet)
Op het terras overdacht zij de jaren
er is veel verandert in korte tijd
ze vergaf hem zijn onbetrouwbaarheid
als de drankduivel in hem was gevaren.
Hij verdween frequent in stadse nachten
ging er te keer als een wellustig dier
ontwaakte op vreemde plaatsen van vertier
terwijl zij onrustig lag te wachten.
Zoals zo vaak keert het noodlot het tij
zij zwalkt door de nacht als mannenverslindster
terwijl hij in zijn rolstoel angstig wacht.
's Namiddags komt ze in uitgaans kledij
rolt hem in zijn rolstoel voor het venster
fluistert glimlachend 'wacht op mij vannacht'.
(gedicht van Custor)
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Dinsdag, maart 27, 2007 13:44 |
| blij je weer te lezen en dan met satire.....boontje komt...wie kaatst...enz...veelzeggend gedicht liefs van mij willem ;) |
|
| Cora (ZIJ): | Dinsdag, maart 27, 2007 12:30 |
| t=d :-) | |
| Cora (ZIJ): | Dinsdag, maart 27, 2007 12:30 |
| Niet verkeert, | |
| Windwhisper: | Dinsdag, maart 27, 2007 12:29 |
| Heftig dit, pracht gedicht Janneke , liefs Cobie | |
| Will Hanssen: | Dinsdag, maart 27, 2007 12:16 |
| Mooi geschreven Janneke. Heel erg fijn weer een gedicht vn jou te lezen!! Liefs, Will |
|
| sunset: | Dinsdag, maart 27, 2007 12:05 |
| Treffend tonend door jou verwoord. *Opgestoken duim* Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Janneke Koster-Baas | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||