De onbegaanbare weg.
Soms lijkt het machteloos,
je kan niets, geen weg is voor je begaanbaar.
Hoever je, je armen ook strekt, je handen en je vingers…
Geen verandering, de oplossing blijft maar in het verre daar.
Geen verandering, alles blijft zoals het is,
alles…
jezelf, het leven, het gemis.
Reacties op dit gedicht
| Eenzaamheid | HW.H |: | Woensdag, maart 28, 2007 23:26 |
| Heel erg mooi! Heel mooi verwoord! kuzz je zus! |
|
| Free@Bird: | Dinsdag, maart 27, 2007 16:27 |
| Jammer genoeg herkenbaar. Liefs Kerima |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -M.H- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||