Zeg niks meer, ik heb je al gehoord.
Kijk niet meer, ik heb je blik al gezien.
Luister niet meer, je weet al wat ik wil zeggen.
Waarom ben je hier dan nog?
Kijkend in mijn ogen, luisterend naar mijn gedachten,
met die zielsverkoelende blik, zeggend,
dat je me niet meer wilt laten gaan.
Kom niet dichterbij, ik kan je adem al proeven,
Raak me niet meer aan, ik kan je hand op mijn schouder al voelen.
Stop met je smoesjes, ik heb je allang door.
Waarom stop je er dan niet mee?
Met je handen op mijn schouders, steeds dichterbij komend,
zodat ik je adem kan proeven, zeggend,
dat onze harten elkaar weer moeten vinden.
Ik ga niet meer zoeken in die doolhof, naar iets wat er niet meer is.
Ik luister niet meer naar je liefkozende woorden,
als mijn hart ze niet kan horen.
Ik ga niet meer naar het witte hoekje van de zwarte kamer,
als de deur op slot is,
waarvan de sleutel in dat hoekje ligt,
dat witte hoekje,
waar ik eens opgesloten zat.

Xxx Danique