De val van de vlinder
De bomen huilen
goudgeel of bloedrood.
De bomen huilen,
huilen om hun dood.
De wind wacht op hun dood,
smeekt wanhopig om hen.
Hun laatste ademstoot
zacht gevangen door hem.
De zon verbergt haar gezicht,
geroerd sluit ze haar ogen.
Haar straal streelt hun vleugels licht,
het leven is vervlogen.
Nooit meer zullen ze vliegen vrij
van zorgen ,vleugels als bloemen
als herfstblad,als zonnekind blij.
Nooit meer zal iemand ze roemen.
Reacties op dit gedicht
| Patricia Spuy: | Dinsdag, mei 01, 2001 16:56 |
| Dit gedicht ken ik nog niet van je, Jeroen. Ik heb nog nooit meegemaakt dat jij zo braaf rijmt. Er zitten mooie stukken in, maar andere gedichten van je vind ik mooier. | |
| Nicol: | Zondag, april 01, 2001 13:03 |
| Ik vind hem ook heel mooi hoor. XXX Nicol |
|
| Nathalie: | Zondag, februari 11, 2001 11:06 |
| Ik begrijp niet waarom niemand op dit gedicht reageert. Ik vind het heel mooi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: jeroen zwaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: simpel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||