Elke avond als ik in bed lig denk ik aan jou,
je blijft voor mij ene bijzondere vrouw.
Je heb door mij al een heleboel moeten doorstaan,
ik vraag mij dan ook wel eens af wanneer komt de dag dat je zegt: "we moeten maar van elkander gaan".
Ik hoop dat ik dat van jou nooit hoor,
als je dat zou zeggen dan zou mijn leven niet meer zijn als daarvoor.
Ik zou dan heel verdrietig zijn,
want jou te missen doet mij pijn.
Ik zal dan met weemoed terugkijken naar die tijden,
dat we samen waren paardrijden.
Ook al die smsen en telefoongesprekken laat ik nooit meer los,
en niet te vergeten al die wandelingen in het bos.
Ik zal al deze fijne dingen die ik met jou gedaan heb erg missen,
maar ik weet wel er is niemand die deze fijne herinneringen dan uit mijn gedachten kan wissen.
Echter ik weet de band die we samen hebben is zo groot, dat ik mij geen zorgen hoef te maken,
jou op een dag kwijt te raken.