Nadelen
Ik schreeuw, schreeuw
naar mensen die ik herken
Het enige dat ik terugkrijg
is de koude galm van mijn stem
Anoniem en eenzaam
wandel ik mijn avondkleding aan
Het blijft galmen in de straten
De nadelen van mezelf zijn
- de voordelen zijn mij ontgaan -
kunnen mijn lichaam niet verlaten
Reacties op dit gedicht
| Rebelle: | Woensdag, maart 28, 2007 17:17 |
| Goed verwoord. Droevig wanhopige eenzaamheid. Liefs, Rebelle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sander Kunst | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||