Slagveld
Slagveld
Ik stond op een berg
En ik kon alles zien
Ik kon kijken zo ver het oog rijkt
Het was het mooiste wat ik ooit zag
Het gras zo groen
Er vlogen vogels fluitend door de lucht
De lucht strak blauw
Geen wolkje tezien
Opeens werd de lucht zwart
Een donder volgde
Er kwam geschreeuw
Ik schrok en draaide me om
4 rare figuren
Waren aan het vechten
Tegen een groep mensen
Ik kon zien hoe de figuren iedereen sloopte
De hoofden van de rompen schijden
Ik kon allen kijken
Alles was stil
Iedereen was dood
De 4 gingen weg
Ik weet wie de 4 waren
Dat waren zij
Ik rende naar de lijken toe
Opzoek naar levende
Maar ik was telaat
Bloed overal waar ik keek
Dode overal waar ik keek
Ik rende weg
Er lachen er nog meer
Overal zat bloed
Het gras dat zo mooi groen was
Was nu rood gekleurd door het bloed
Weer zag ik de bloem
Die mooie rode bloem
Maar ik rende er van weg
Ik rende zo hard ik kon
Ik hoorde een stem
Het was een van hun
Verstijfd bleef ik staan
Een van hen stond voor mij
Hij lachte
Ik kreeg een klap
Op mijn achter hoofd
Het werd zwart
Ik kon niks meer zien
Ik hoorde hun lachen
En ze liepen weg
Ik kon weer zien
En ik lag naast die mooie rode bloem
Ik wou hem pakken
Maar ik schrok wakker
Pijn overal
Ik weet niet hoe het komt
Het zijn maar dromen
Maar waarom word ik steeds wakker met pijn angst en haat?
Reacties op dit gedicht
| Twinkel Twarkel: | Donderdag, maart 29, 2007 13:46 |
| waarom liet je mn mobiel eigluk ofergaan toen k bij roel was?:O | |
| Twinkel Twarkel: | Donderdag, maart 29, 2007 13:44 |
| Je gedichten zijn echt mooi kben efe stil, weet niet wat kmoet segge hou vol, beavj! knuffol, |
|
| bl00d: | Woensdag, maart 28, 2007 19:05 |
| gozer,,we really need to talk.. bevj! |
|
