Zwart bevroren tranen.
Zwarte banden om armen,
die gedompeld zijn in rood
verdriet om verloren onschuld,
of immense eenzaamheid
die leeg aandoet
Zoek je naar invulling
van een leven dat omhoog,
omlaag en weer terugslaat
als het even kan
…
Zwart is niet wit, maar
littekens wel, net als de
bevroren tranen die ik
net uit de ijskast haal
die gedompeld zijn in rood
verdriet om verloren onschuld,
of immense eenzaamheid
die leeg aandoet
Zoek je naar invulling
van een leven dat omhoog,
omlaag en weer terugslaat
als het even kan
…
Zwart is niet wit, maar
littekens wel, net als de
bevroren tranen die ik
net uit de ijskast haal
Reacties op dit gedicht
| FrogCess: | Maandag, april 02, 2007 21:58 |
| Jep, aangenomen. Maargoed, wat wil je met een talent als mij *Smile. Weet alleen nog niet of ik wel ga, het is zo doelloos kunstenaar. Je kunt er niets mee bereikt er niets mee verdient er niets mee. Het is te leeg voor mij, ik wil iets betekenen voor de wereld om mij heen & voldoening voor mezelf. & dat vind ik daar niet denk ik. |
|
| Joyce-: | Woensdag, maart 28, 2007 21:03 |
| Wauw mooi hoor! Zeker die laatste strofe hakt er erg in. Mooi je gevoelens op papier gezet, en gewoon mooi verwoord. Niet veel meer woorden erover eigenlijk! Echt heel mooi, mijn bewondering! Liefs, Joyce |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sugared_Placebo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||