Vochtig gras
met blote voeten loop ik door het natte gras
zoals ik eigenlijk zovaak doe
koude rillingen voel ik door mijn lichaam gaan
wil zo graag dat het leven eens wat makkelijker was
ben de laatste tijd niet meer mezelf en zo moe
zettel mijzelf voor een moment in het vochtige gras
kijk naar de bizar mooie sterrenhemel deze avond
bedenk mij hoe mooi het wel niet allemaal was
hoe blij ik was als je weer liefdesvol voor me stond
wat kan liefdesverdriet toch een pijn doen zeg
had ik maar de middelen en het geld
dan vertrok ik nu
en ging weg
Reacties op dit gedicht
| remie: | Donderdag, maart 29, 2007 07:59 |
| vlucht niet voor je verdriet maar werk aan een nieuwe toekomst, blijf niet hangen op de plek waar alles pijnlijk voelt....liefs remie | |
| Bengelmans: | Donderdag, maart 29, 2007 01:08 |
| Het gevoel, zo pijnlijk, komt zeker over. Goed gebracht deze woorden. Het rijm is jammer genoeg dwingend. Groetjes, Bengelmans |
|
| Windwhisper: | Donderdag, maart 29, 2007 01:01 |
| waar je ook heengaat, je neemt jezelf altijd mee hoor, dus zelfs dat zou geen zin hebben, verdriet moet verwerkt en overwonnen worden. |
|
| wijnand.: | Donderdag, maart 29, 2007 00:28 |
| een beetje deprimerend | |
| lonely 1: | Donderdag, maart 29, 2007 00:24 |
| hoe ver je ook vlucht, je verdriet blijft je volgen, overal, liefs en troostende knuffel, hilde |
|
| dichterbij: | Donderdag, maart 29, 2007 00:20 |
| je kunt voor jezelf niet vluchten, je neemt jezelf overal mee naar toe lieve groet |
|
| red one: | Donderdag, maart 29, 2007 00:16 |
| waarheen? je neemt jezelf altijd mee... knuff redje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||