Ik kijk in het water
Ik kijk in het koele water
Bezongen door lepelgeschater
staart een koud sneeuwgezicht
mij in mijn ogen onverlicht
Ik ruik warme witte rozen
zou bloedend hart doen gaan blozen
mijn hart wordt getroffen door doornen
geur zijn bekoring verloren
Ik hoor vrolijke vogels
zingende zilveren kogels
doorboren dringende mijn gehoor
mijn geest sterft levenslang tevoor
Ik proef de bloeiende bladeren
als sterren de nacht doen klaren
maar het sterrenlicht smaakt bitter
waarlijk walgelijk geschitter
Ik voel de koude wind strelen
kuize boomtoppen bespelen
dringt door merg been en gedachten
de muziek kan niet verzachten
Ik kijk in het koele water
Ik zie mijn gezicht verschijnen
Bezongen door lepelgeschater
Ik hoop dat zij zal verdwijnen
Reacties op dit gedicht
| Anneke Van Nuffel: | Zaterdag, mei 04, 2002 14:25 |
| ik geloof dat de vraag 'je geeft toch al uit?' hier vreselijk toepasselijk is liefs ann |
|
| michael: | Donderdag, april 12, 2001 12:30 |
| pleris zooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: jeroen zwaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: simpel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||