vluchteling
ik dorst ernaar
zoals een hert
dorst naar water
waar ben je
mijn vaderland
mijn moeders taal
graag wil ik mij
de aarde aan
mijn borst drukken
de geuren als
vanouds opsnuiven
wuivende velden
golvend water
zandduinen hoog
onversneden groen
ik hunker naar alles
wat mij lief was
daar waar ik ik was
leid mij door de poort
hef barrières op
maak de weg vrij: ik kom
29MAR2007 22:03
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, maart 30, 2007 21:00 |
| verlaten van het land van waterkanten past mij nog altijd de poort waar een weg over weg mij vertelt waar ik bij heb gehoord. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wileo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||