[Td] Lentedramatiek.
Lentedramatiek.
Lente kwam in laagjes
eerst was er het afscheid
en dan de dood;
al werden die verhuld
onder bloesems.
Zij praatte er vaak over,
dan rolde ze op tranen
tot vlakbij het raam
en toonde me bloemen
die er niet bleken te staan.
Ze zeggen dat het slijt
maar dat doet alleen de winter;
al bevriest verdriet nog steeds
tot een blok in het hart
van een gebroken zoon.
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Vrijdag, maart 30, 2007 22:02 |
*slikt iets weg* je weet niet half hoe raak. laat je hem dit lezen? doen! liefs, |
|
| lexx: | Vrijdag, maart 30, 2007 11:43 |
| Het hoeft niet te slijten .. Seizoenen veranderen, blokken worden lichter,gemis en verdriet wordt mooie herinnering.Iets krachtigs en dierbaars .. Prachtig dit Sofie met een f ..:)Kussie |
|
| Cora (ZIJ): | Vrijdag, maart 30, 2007 11:39 |
| Dood slijt, littekens blijven, liefs, |
|
| sunset: | Vrijdag, maart 30, 2007 11:12 |
| Wat een integer zacht droef beeldend gedicht zet je hier neer. Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Saralien. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||