als je eens wist hoeveel je voor me betekend,
dat ik je bij me draag in mijn hart,
heb je er al op gerekend,?
dat ik wacht op je met smart.!
soms kan ik een beetje bot over komen,
maar zo bedoel ik het allemaal niet,
ik ben gewoon bang om je te verliezen,
ik heb geen zin in verdriet.
ik wil gewoon een keer gelukkig zijn,
met jou in mijn leven,
niet mijn gevoelens weg drukken,
en jou mijn liefde kunnen geven.
maar ik heb geen vertrouwen meer in niets en niemand,
laat jij me straks ook alleen,?
of heb je het echt goed met me voor,
en slaan we ons er door heen.
door het leven,
dat bestaat uit vallen en opstaan,
zullen wij het samen redden,?
kunnen wij het samen aan.?
ik moet zo onderhand wel weten dat je van me houd,
ik ken je al 7 maanden lang,
je hebt een hart van goud,
maar waarom ben ik dan zo bang.?