Jou woorden, mijn tranen
jou woede overheerst,
in mij, van binnen, de pijn,
en hoop ik elke dag
dat het geen haat zal zijn
jou woorden, zo rakend
doeltreffend tot en met
en dan nog zegen tranen te huilen
om de pijn die ik je doe
wil ik me ver weg verschuilen
mijn woorden
leeg en kil
verlaten
wil niet meer praten
heb je het in de gaten
ben langzaam weggeslopen
in een kostuum gekropen
me eigen ik ver weg gestoken
stiekem, eenzaam verloren gelopen
huil je tranen maar
negeer de mijne
schreeuw je woorden maar
en alle nieuwe zinnen
ban ze uit mijn herinneringen
zal ze niet opnieuw verzinnen
mijn woorden
niet gehoord
of onbegrepen
niet meer terug te halen
zo snel alweer vergeten
niet helemaal
niet helemaal.