Nacht na nacht,
vormt de magische herinnering een lied
Een lied dat komt en gaat,
zoals bladeren in de wind
Als de wind zingt,
voel ik je adem op mijn lippen
Maar als ze gaat,
verlies ik mijn hart in de stilte
Soms brengt ze me je naam,
uit onverwachte richting
Pakt ze mijn lichaam stevig beet,
met winkracht tien
Soms blijft ze ijzig stil,
en mis ik je
Werpt ze me in dit lege bed,
waar ik niet ben wie ik moet zijn
Zonder wind,
ontsnapt het leven
Zonder je lied,
voel ik alleen de bittere pijn
Laat het altijd stormen,
zodat ik je liefde niet verlies
Blijf altijd voor me zingen,
zodat ik van orkanen droom