Wennen ...
Lieve zus,
Geen enkel woord kan bevatten
elk superlatief is ook nog te klein.
Het verdriet is helemaal niet in te schatten
hoe groot de pijn van scheiden kan zijn.
En of het ooit zal wennen
spookt nu steeds door mijn holle hoofd.
De tijd zal ooit moeten bekennen
het idee waarin we steeds hebben geloofd.
Nee, niet de rijstepap in de hemel,
ze hielden hun mensen zo graag dom.
Maar in het blauwe licht van de tunnel
en uw geroep … “zusje hier ook welkom”
Als ik daar nu kan in geloven
met heel mijn hoofd en mijn hart
Dan kan ik je nu al beloven
dit voelt aan als gedeelde smart.
Want niets zal me blijer maken,
in die immens moeilijke tijd
Dan je handen ooit nog eens aan te raken
en bij U te blijven voor altijd !
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Zaterdag, maart 31, 2007 06:23 |
| Zo te moeten missen....maar ook dan is er een weerziens later in sterrenpracht van blauw...nu draag je haar in je hart en zo zal ze je eens weer begroeten Liefs Goede morgen Cobie |
|
| lonely 1: | Zaterdag, maart 31, 2007 00:36 |
| troostende knuffel, liefs, lonely 1 |
|
| dichterbij: | Zaterdag, maart 31, 2007 00:18 |
| dit is wel een groot gemis. blijf vertrouwen dat je haar ooit weer ziet lieve groet en sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: K@trien | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||