snijden
mes...
ik wil snijden,nog 1x lijden.
mn leven heeft geen zin,ik zie het nut er even niet van in.
ik verpest alles voor iedereen, ruinier ieders leven 1 voor een.
meschien is het mebetr als ik er niet meer ben,en niks of niemand meer ken.
en niks meer fout kan doen,zoals ik altijd doe en deed toen.
ik zit in mn eigen hoofd,
van al mn gedachten berooft.
ik staar wazig voor me uit,
ik zet het mes op mn huid.
ik kras en snij,
en plots hoor ik een stem in mij,
die huilt en zegt:
voor hoelang duurt dit gevecht?
tranen stromen over myn koude wangen,
ik begin allemaal nare gedachtes op te vangen,
ik adem,en ik leef,
plots is het alsof ik zweef.
het bloed stroomt en vloeit,
niks dat me even boeit.
ik ben even doof en verlamd,
mn tranen zijn bijna verdampt,
ik sta tussen mijn muren
hoelang gaat dit gevecht nog duren?
de tranen komen weer op.
ik huil en schreeuw hardop.
niemand begrijpt hoe ik me voel,
niemand begrijpt wat ik bedoel.
niemand begrijpt die onzekerheid,
die eenzaamheid,die wil ik kwijt,
tranen stromen over mn wang,
ik ben zo ontzettend bang.
ik wil weer liefde van mn ouders in mn hart,
ik wil een nieuwe,frisse start,
vol blijdschap,vreugde en dromen.
maar of deze wens ooit uit zal komen.
ik wil snijden,nog 1x lijden.
mn leven heeft geen zin,ik zie het nut er even niet van in.
ik verpest alles voor iedereen, ruinier ieders leven 1 voor een.
meschien is het mebetr als ik er niet meer ben,en niks of niemand meer ken.
en niks meer fout kan doen,zoals ik altijd doe en deed toen.
ik zit in mn eigen hoofd,
van al mn gedachten berooft.
ik staar wazig voor me uit,
ik zet het mes op mn huid.
ik kras en snij,
en plots hoor ik een stem in mij,
die huilt en zegt:
voor hoelang duurt dit gevecht?
tranen stromen over myn koude wangen,
ik begin allemaal nare gedachtes op te vangen,
ik adem,en ik leef,
plots is het alsof ik zweef.
het bloed stroomt en vloeit,
niks dat me even boeit.
ik ben even doof en verlamd,
mn tranen zijn bijna verdampt,
ik sta tussen mijn muren
hoelang gaat dit gevecht nog duren?
de tranen komen weer op.
ik huil en schreeuw hardop.
niemand begrijpt hoe ik me voel,
niemand begrijpt wat ik bedoel.
niemand begrijpt die onzekerheid,
die eenzaamheid,die wil ik kwijt,
tranen stromen over mn wang,
ik ben zo ontzettend bang.
ik wil weer liefde van mn ouders in mn hart,
ik wil een nieuwe,frisse start,
vol blijdschap,vreugde en dromen.
maar of deze wens ooit uit zal komen.
Reacties op dit gedicht
| patsas: | Maandag, april 02, 2007 10:04 |
| Hoi Xick, Ik begrijp je wel, heb zelf ook zo''n periode van snijden en eenzaamheid gekend, na het overlijden van mijn man. Maar als je hieruit wilt komen, zul je er zelf ook aan moeten werken!! Heel veel sterkte! Liefs, Patsas |
|
| darknes: | Zondag, april 01, 2007 09:48 |
| ik heb het zelfde gevoel als jij. ik schrijf ook omdat niemand mij hier kent. een prachtig mooi gedicht sterkte darknes |
|
| Dear god WHY ME?!*: | Zaterdag, maart 31, 2007 23:36 |
| Ik snap je keigoed weetje.. Ik heb zelf ook aan automutilatie gedaan, en ik heb ook nog heel vaak neigingen,, ondanks dat ik al vanaf november 2006 gestopt ben (met 1x een terugval:() Sterkte! Liefs, Kirsten |
|
| Xick: | Zaterdag, maart 31, 2007 23:30 |
| ik heb dit gedicht niet geschreven om er rare reacies op te krijgen,ik heb t geschreven omdat julie me niet kennen.& t is helemaal geen aandacht trekken! bewhoyouare | |
| mobar: | Zaterdag, maart 31, 2007 23:27 |
| Probeer een balans te vinden tussen je gedachten en gevoelens, breng je negatieve gevoelens onder woorden, zonder te snijden, maar beschrijf waarom je daarvoor de pin voelt, ga professionele hulp zoeken en trek je niets van de onwetende reacties hieronder aan. Ze weten niet dat psychische problemen net zo ernstig kunnen zijn als lichamelijke. Ieder mens heeft ook schaduwkanten, maar jij mag er ook zijn, schaam je maar niet, er zijn er zoveel die stomme dingen doen. Heel veel sterkte, Mobar. |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, maart 31, 2007 19:33 |
| probeer op een andere manier de aandacht te trekken denk ik maar, weet je ga een rondleiding vragen in een kinderziekenhuis waar jonge kinderen en tieners vechten voor hun leven die kanker hebben of een andere bijna ongeneeslijke aandoening en dan zie je hoeveel je gezondheid waard is, Cobie |
|
| Fairouz: | Zaterdag, maart 31, 2007 19:17 |
| het moet natuurlijk snijden en krassen zijn. fairouz | |
| Fairouz: | Zaterdag, maart 31, 2007 19:07 |
| Ik weet bij God niet wat er met jullie aan de hand is ik begrijp er God zij dank geen ene moer van. Een trap in je reet moet je hebben. Of doet dat niet zeer genoeg ? Jullie hebben geen idee wat je je naasten aandoet. Snijfen jrassen nieuwe trend ? Lees ik hier ergens onder Mooie woorden Jullie zijn echt niet snik. Kindren die vechten voor hun leven en dan jullie met je scheermesjes knetter sorry maar zo denk ik erover Fairouz | |
| tulpje: | Zaterdag, maart 31, 2007 18:45 |
| ben het met onderstaande reactie kop op flikker dat mesje weg herkenbaar dus weet waar je het over hebt en hoe het voelt maar ik geef je toch een schop onder je kont want snijden lost niks op je hebt er alleen maar een probleem bij STOP STOP STOP knufffffffffffffffff |
|
| You;and;me;together;: | Zaterdag, maart 31, 2007 18:40 |
| heel mooi. je denkt dat je de enige bent met dit probleem. maar er zijn zoveel mensen die het zelfde mee maken als jij. ik ook. en op een dag komt het wel goed maar stoppen met snijden moet je zeker, dat heb je al vaker gehoort denk ik. maar dat is gewoon stap 1. en dan moet je gewoon op zoek gaan naar liefde van iemand anders, en jou geluk zien te vinden. het komt wel goed. ooit. al denk je nu van niet. sterkte ! |
|
| ilovébananaa: | Zaterdag, maart 31, 2007 17:09 |
| OMGG WAT MOOOI!! ik snij/sneed mezelf ook welleens. Ik heb heel veel ruzie met me ouders lees me gedichtje van ik wil ouders.. maar eens. mooi ik hou van jou mooie woorden! ze raken me echt hOuvanje! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Xick | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||