verziekt
het lichaam omsloten
door beken en grachten
zo leeg maar overgoten
hand in hand met klachten
depressie en chaos
zo geliefd door deze pessimist
jij kust de melancholie
door duisternis en mist
en de solo van het alleen zijn
verziekt deze bedroefde geest
zij schreeuwt vol overgave
naar wat niet is
en nooit is geweest
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zondag, april 22, 2007 22:07 |
| het alleen zijn ...leegt nog meer de grachten en vult ze met diepbedroefd gevoel...waarin het schreeuwen verzinkt... weer erg mooi geschreven...! liefs, kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: soulstorm | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||