Visioen
Visioen
Beplakt met stickers,
op mijn naakte lichaam,
Vervolg ik mijn weg.
Het is nog steeds lente,
Een voorjaarsbuitje,
spoelt ze af:
de loze kreten,
uit weet ik veel
welk vakjargon.
De stickers blijven
plakken,
Te driftig zijn ze
eropgekwakt.
op mijn naakte lichaam,
Vervolg ik mijn weg.
Het is nog steeds lente,
Een voorjaarsbuitje,
spoelt ze af:
de loze kreten,
uit weet ik veel
welk vakjargon.
De stickers blijven
plakken,
Te driftig zijn ze
eropgekwakt.
De woorden zullen
vervagen.
En ergens in de tijd
Zal weer iemand vragen,
Wie ik ben.
En die ik ook
echt meteen herken.
Met wie ik mezelf kan delen.
die een voor een de stickers,
losweekt van m'n,
besmeurde wezen.
Reacties op dit gedicht
| Ludy: | Zondag, april 01, 2007 05:57 |
| Als dat zou kunnen, helemaal fris als jezelf zonder vooroordeel bekeken worden. Dat zou mooi zijn. Liefs, Ludy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ReBelle | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||