Ga nou maar...
"Ga nou maar," zei hij
hij opende alvast de deur,
"ik hoef je hier niet meer,
dit huis is te klein voor ons beiden"
Het verdriet kreeg tranen
in z'n ogen, vroeg vriendelijk,
smekend nog even
te mogen blijven
Maar hij was vastberaden,
hielp snel het
uitgebluste hoopje ellende
z'n koffertje te pakken
En stuurde het
met de eerste trein
terug naar af
Reacties op dit gedicht
| El Caballero: | Maandag, februari 11, 2002 14:43 |
| Dit geeft een triest gevoel Ploempje. Op een gegeven moment wordt de laatste regel: terug naar een nieuw begin. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ploempje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||