ik lees momenteel een boek
Over een meisje dat altijd
In de schaduw van haar tweeling zus staat
Al van kleins af aan is alles haar schuld
Niks wat ze goed kan
Niemand ziet hoe ze haar best doet
Om gezien te worden

Ze verdwijnt tussen de woorden en de zinnen
Af en toe wordt ze door de lezer opgemerkt
Om daarna weer snel te verdwijnen
Bladzijde na bladzijde sla ik om
Benieuwd hoe het verhaal zich verder zal ontwikkelen
Of ze ooit uit de schaduw kan stappen

Plotseling houden de woorden op
En blijven de pagina's angstvallend leeg
Tranen druppen van mijn kin
Als ik me bedenk dat de schrijver van het boek
Zelf nog niet weet hoe het af zal lopen
Huilend sla ik mijn dagboek dicht
Afwachtend wat de volgende pagina me zal brengen