Ik zal niet breken
Ik zal niet breken
Ik word losgelaten
Vrij ben ik, zelf mag ik leven,
zelf vallen en opstaan
Hoe kan ik ooit alleen,
zonder waanzinnig te worden
al die emoties hanteren
Mensen razen door mijn hoofd
En angsten leggen zich
ongevraagd, naast mij in bed, ten ruste
Met de zon in mijn gezicht
zie ik nog veel te duidelijk
de duisternis om me heen
Donkere gedaanten van herinneringen
De ruzie zit nog in mijn lijf
De eenzaamheid in mijn gedachten
Mijn mond ademt nog steeds pijn uit
Waar moet ik heen?
De jaren zullen
met de dag ouder worden
En door me heen zweven,
terwijl ik verder ga
Ik zal niet breken
Reacties op dit gedicht
| Noctura: | Maandag, april 02, 2007 13:36 |
| Krachtig geschreven, erg mooi. Xx noctura | |
| M@rcel: | Maandag, april 02, 2007 13:05 |
| schitterbaar mooi geschreven en met diepe bewondering gelezen Liefs M@rcel |
|
| sunset: | Maandag, april 02, 2007 12:35 |
| Wohw. In één ruk geschreven, in één ruk gelezen. Chapeau. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: A-live | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2007 | ||
| Thema's: | ||