Mijn leven?
Leven wat is leven?
Wenen dag en nacht,
nooit eens een lach?
Pijn voelen?
Kapot gaan door al die woorden?
Zoveel vragen in 1 wereld
Dat is toch niet normaal!
Of ben ik over mijn eigen leventje aan het praten?
Voel ik dan alleen die pijn?
Waarom altijd iets bij mij?
Ik haat mijn leven zo kapot,
dat ik nog maar 1 doel heb!
En dat is dood gaan van al die pijn,
dan weet je wel wat ik voelde,
want dan is het jou beurt om al mijn pij te voelen
Wenen dag en nacht,
nooit eens een lach?
Pijn voelen?
Kapot gaan door al die woorden?
Zoveel vragen in 1 wereld
Dat is toch niet normaal!
Of ben ik over mijn eigen leventje aan het praten?
Voel ik dan alleen die pijn?
Waarom altijd iets bij mij?
Ik haat mijn leven zo kapot,
dat ik nog maar 1 doel heb!
En dat is dood gaan van al die pijn,
dan weet je wel wat ik voelde,
want dan is het jou beurt om al mijn pij te voelen
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Maandag, april 02, 2007 16:55 |
| Droef geschreven vol emotie. Persoonlijk denk ik altijd alles valt te overleven behalve de dood. Liefs en veel sterkte Kerima |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joycee | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2007 | ||
| Thema's: | ||