De tol
De tol.
Een tol van hout,
Met een spijkerpuntje,
Spectrumkleurtjes,
op z'n kop,
in een uitwaaierende cirkel.
Een stokje
met een touwtje,
zwiepte
er langs
net zo lang,
tot de kleurtjes,
in wit draaiden.
Als metamorfose,
EEN straalden.
Een wonder,
in kinderogen.
Reacties op dit gedicht
| Rebelle: | Maandag, april 02, 2007 23:37 |
| Wat bikkelen is weet ik ook niet. , Maar die verwondering als kind als die tol dan wit werd...als die maar hard genoeg draaide. En zo lekker simpel buiten spelen. Rages waren het. |
|
| mums: | Maandag, april 02, 2007 23:30 |
| we hebben hier een museum in de buurt waar alle oude speelgoed nog is. Leuk voor kinderen, maar vooral met ouderen. Tollen, hoepelen, bikkelen. straks is dit alles verloren, wan tzelf ik weet niet wat bikkelen is. weet nog dat ik voor mijn kinderen een draaitol kocht....moet je nu mee aankomen. liefs mums |
|
| Rebelle: | Maandag, april 02, 2007 19:54 |
| Ik heb hem iets verandert. Ik zag later dat er al een reactie was gekomen. Was jij dat Redje? Nee tollen kennen ze niet meer. Daarom juist ook. Knuffie, Rebelle |
|
| red one: | Maandag, april 02, 2007 19:48 |
| :) was ie niet goed? ik vind m mooi nu kennen ze geen tollen meer.. knuff redje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ReBelle | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2007 | ||
| Thema's: | ||